Στη σελίδα αυτή, μπορείτε να δείτε:
α) Εικόνες που είναι ενδεικτικές για το τι μας ενδιαφέρει σαν τοποθεσία
β) Εικόνες από προηγούμενες παραστάσεις μας που είναι ενδεικτικές για το τι έχουμε κάνει με το σωματικό θέατρο σε site-specific υπαίθριες παραστάσεις
γ) Αποσπάσματα από την “Ελευσίνια Διαθήκη” του Α. Σικελιανού και την “Μητριαρχία” του Π. Λεκατσά, ενδεικτικά κείμενα που μπορεί να ακουστούν στην παράσταση
**********
α) Εικόνες που είναι ενδεικτικές για το τι μας ενδιαφέρει σαν τοποθεσία για την περφόρμανς μας Γυμνή Γη (από τις φωτογραφίες και το βίντεο που μας στείλατε). Φανταζόμαστε ένα σημείο που είναι λίγο έξω από το κέντρο της πόλης, αλλά εύκολα προσβάσιμο, όπου υπάρχει πολύ πράσινο και ομορφιά της φύσης, και επίσης φαίνονται κάποια ερείπια ή/και ενεργά κτίρια που δείχνουν την βιομηχανική ιστορία της Ελευσίνας.
β) Εικόνες από προηγούμενες παραστάσεις μας που είναι ενδεικτικές για το τι έχουμε κάνει με το σωματικό θέατρο σε site-specific υπαίθριες παραστάσεις, ανάλογα με τη θεματική και την αισθητική της παράστασης:
γ) Αποσπάσματα από την “Ελευσίνια Διαθήκη” του Α. Σικελιανού και την “Μητριαρχία” του Π. Λεκατσά, ενδεικτικά κείμενα που μπορεί να ακουστούν στην παράσταση
«Όταν η ψυχή των πόλεων καταρρέει, ως καταρρέει σήμερα απ’ τα σαπισμένα της βάθρα, όταν το πνεύμα της ερήμωσης ολοένα, είτε πλανιέται αβέβαιο, είτε πνέει κυρίαρχο κι οργιάζει στη δημόσια πλατεία, τι πια υπάρχει βιολογικά αναγκαιότερο απ’ την ιερή εξόρμηση μιας καθαρής μειοψηφίας προς τις αμόλυντες πηγές, και που στον τόπο των νεκρών πνευματικών, κοινωνικών και ιστορικών συμβόλαιων αναζητεί τον τύπο μιας καινούργιας κοινωνίας και μιας άρτιας συμφωνίας πνευματικής, όπου ν’ αρχίζει με την αυστηρά ανανεούμενη επικοινωνία των πρωτοπόρων στελεχών της με την ίδια αιώνια γύραθέ τους Φύση, με την ίδια αιώνια γύραθέ τους Γη και με τον ίδιο αιώνιο που μοχθεί σ’ αυτά τα πλαίσια λαό;» (Η Ελευσίνια Διαθήκη, Α. Σικελιανού)
«προβάλαμε ως στοιχεία καταγωγής των Ελευσίνιων Μυστηρίων… υποθέτω πώς δικαιούμαστε απολύτως να θεωρούμε πως κυριότατα θεμέλιο και αφορμή της ίδρυσής των είναι αυτή η περιφρούρηση του πανάρχαιου κυνηγημένου Μητρικού Δικαίου, στην πιο βαθιά και στην πλατύτερη εκδοχή του, ως της αρχής ενός παγκόσμια στοργικού, ουσιαστικά πνευματικού και κατά βάση αγροτικού πολιτισμού, ενάντια στην ωμήν αυθαιρεσία όλων εκείνων οπού ανέκαθεν ζητήσαν τάχα να στηρίξουν (χωρισμένοι απ’ την αρχή της γενικής αυτής μητρότητας, με τα όπλα και τη βία και τη σφαγή, και για μια εφήμερη όσο κι άγονη δική τους επικράτηση) κομματιασμένο κι ανακόλουθο τον προορισμό της ιστορίας και το μόχθο και την έννοια της ανθρώπινης ζωής.» (Η Ελευσίνια Διαθήκη, Α. Σικελιανού)
«Ο ακόλουθος όρος των Ανθρωπολόγων Μητριαρχία δεν είναι λίγο ξεγελαστικός, γιατί έχει κάποιο χρώμα Γυναικοκρατίας. Έξω, ωστόσο, από κάποια γυναικοκρατικά ξεστρατίσματα του συστήματος, δεν έχουμε σ’ αυτό καμιά κυριαρχία γυναικών ανάλογη με την κυριαρχία των αντρών στο σύστημα της Πατριαρχίας. Το μητριαρχικό σύστημα κρατεί σε περίοδο απόλυτης ισότητας, παναπεί συνεργασίας, των δύο φύλλων. Οι όροι «Μητρογραμμικό» ή «Γυναικογραμμικό» Σύστημα, παραμέρισαν τις αδυναμίες του Μητριαρχικού χαρακτηρισμού, μα με δικές τους γενικότερες αδυναμίες. Θα δούμε ωστόσο, παραπέρα πως δικαιωνόμαστε να μεταχειριζόμαστε τον όρο που σημαίνει μιας λογής ηγεμονία των μητέρων: “Μητριαρχία”.» (Μητριαρχία, Π. Λεκατσά)
« Η λέξη που σημαίνει “ελευθερία” πρωτοβρίσκεται γραμμένη σε σουμεριακό κείμενο των τελευταίων αιώνων της 3ης Χιλιετηρίδας. Εδώ και λίγο, ωστόσο, παρατηρήθηκε πως η λέξη τούτη, AMARGI, σημαίνει κατά γράμμα “Γυρισμό στη Μητέρα”. Γιατί οι Σουμέριοι μεταχειρίζονται το σχήμα αυτό για να διατυπώσουν την ιδέα της ελευθερίας, οι Σουμεριολόγοι δεν το ξέρουν. Το κείμενο όμως όπου πρωτοχαράζεται η λέξη αυτή, αναγράφει πολλά από τα δεινά της μεταμητριαρχικής και στυγνά πατριαρχικής πολιτικής κοινωνίας. Ίσως έτσι ο “Γυρισμός στη Μητέρα” να σημαίνει, σαν “ελευθερία”, τη λύτρωση απ’αυτά τα δεινά, το γυρισμό του ανθρώπου στην ισοκρατία των φυλετικών θεσμών, στη σφαίρα της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, και της γαλήνης μιας νοσταλγικής εποχής, που στην κορφή της αφέντευε η δίκαια κρίση, η προστασία και το φίλτρο της Μάνας.» (Μητριαρχία, Π. Λεκατσά)
«Τα σπιτικά ζώα και η καλλιέργεια της γης λευτερώνουν τον άντρα από την ανάγκη του Κυνηγιού και τον εγκατασταίνουν στην κοινότητά του. Ζεύοντας τα μεγάλα ζώα στ’ Αλέτρι, τη δική του εφεύρεση, παίρνει από τη γυναίκα τη (σκαλιστική) καλλιέργεια και γίνεται ο κεντρικός παράγοντας της γεωργικής οικονομίας. Η μια μετά την άλλη οι βιοτεχνικές δουλειές των γυναικών γίνονται τώρα δουλειές του. Η δημιουργική φαντασία του παρουσιάζει σ’ όλες κάποια εφεύρεση (αλέτρι, αγγειοπλαστικός τροχός, κ.ά.) που, αναστατώνοντας την τεχνική τους, πολλαπλασιάζει την απόδοσή τους. Έτσι, σαν παύει η γυναίκα να’ναι καλλιεργήτρα και παραγωγός, η ιδιοκτησία της πάνω στη γη, που την κρατεί με τη μητριαρχική διαδοχή, απομένει ένα πλάσμα. Όσο πάλι κατεβαίνει η παραγωγική αξία της, τόσο και η κοινωνική της σημασία κατεβαίνει. Η οικονομική υπεροχή των αντρών αντιμάχεται την παραδοσιακή υπεροχή των γυναικών, και την αδυναμώνει προοδευτικά, περικόβοντας με σφετερισμούς τις μαγικές και ιερατικές λειτουργίες τους και περιορίζοντας την ελευθερία, την κοινωνική δραστηριότητα, και προβολή τους. Χάνοντας κάθε παραγωγική αξία της, η γυναίκα επιτηδεύεται πια την ηδονιστική της αξία. Ο ψυχολογικός άξονας μετατοπίζεται από τη Μάνα στην Ερωμένη.» (Μητριαρχία, Π. Λεκατσά)